Joan Barreda duke luftuar per Dakarin

Rally zgjat me mbi qindra kilometra ne vetem nje dite. Fiziku, perqendrimi, qendresa, navigimi, nuanca teknike, sinkronizimi me motoçikleten dhe llogaritja e riskut: eshte nje nga testet baze te motoçiklimit dhe e gjitha ndodh ne mjegull.  

Barreda, I cili ka pese vjet me Hondan dhe fitues disa here I Dakarit, ka humbur shansin per çmimin e madh per shkak te fizikut te tij apo edhe mjetit. Ai eshte akoma ne krye te garuesve te HRC, me shume dekorata dhe leja per rekuperimin e kyçit duhet te jete nje perspektive e forte per kampionatin boteror te Rally FIM Cross Country 2018. Ai mund te rikthehet ne CRF450 Rally ne mesin e fushates dhe ti bashkohet Kevin Benavides, Paulo Gonçalves, Ricky Brabec, Michael Metge dhe Jose Ignacio Cornejo.

“Prisja te merrja veten nga demtimi ne dy muaj, por dy nga kater kockat qe theva ne kyç nuk u sheruan mire,” shpjegon ai. “Ndodhi nje muaj para Dakrit dhe e dija qe opsionet e mia ishin te limituara. Nese do te beja operacionin atehere Dakar do te merrte fund per mua. Keshtu qe ndryshova terapine duke shpresuar se do te permiresohej me kohen, por nuk ishte e mundur. Mora vendimin te garoja ne keto kushte…shume e veshtire! Dy kocka qe nuk ishin sheruar dhe kater muaj pa gara apo teste…”

“Isha I dyti gjate gjithe kohes…por ishte e pamundur te vazhdoja garen ne ate nivel.”

“Ishte shume e veshtire,” pranon ai. “Kishte shume interes ne gare nga Honda dhe sigurisht qe per ta une doja shume te vazhdoja. Ne vitet e fundit ne kemi punuar shume fort dhe shume mire. Motoçikleta nuk ishte shume gati fillimisht dhe kishte akoma disa probleme te vogla qe na kufizuan fitoren ne Dakar ne te shkuaren, por skuadra ishte e pergatitur dhe dukej sikur gjithçka ishte si duhej kete vit. Ndaj u ndjeva shume keq per demtimet dhe qe nuk isha ne kushtet qe doja. Ishte e veshtire ta pranoje situaten, por me duhej te tregohesha I zgjuar dhe te mendoja per vitin qe kisha para si dhe te kujdesesha per shendetin. Me duhej gjithashtu te perdorja eksperiencen e viteve te fundit per te analizuar ku isha dhe ku mund te arrija.”

“Dakar ishte nje gare e veshtire dhe unike, gjithçka duhet te vij bashke ne te njejten kohe: ekipi, logjistika, ana mekanike, strategjia…dhe piloti duhet te bej sa me pak gabime te jete e mundur.”

“Mendoj se Rally po ndryshon,” thote Barreda. “Nuk eshte si gjashte vite me pare kur e fillova. Duket sikur niveli po rritet sa here ne garojme, njerezit jane akoma me te shpejte dhe profesioniste. Strategjite po ndryshojne, tashme eshte shpejtesia ne maksimum çdo dite. Kjo tregon se garuesit po behen gjithmone e me te rinj. Tashme eshte e veshtire te gjesh nje garues Dakari ne te tridhjetat. Ata jane te rinj edhe e dine mire sesi te shkelin gazin dhe te trajnohen gjithe vitin. Niveli nuk ndalon se rrituri. Ndihem mire dhe mendoj se kam akoma tre vite te mira perpara dhe kjo me ndihmon me motivimin per te punuar sa me shume te mundem çdo dite. Pas kesaj…do te shohim çfare na pret.”

Emocioni I vazhdueshem I gares se Rally mund te behet me I gjalle, por Joan preferon te mendoje se eshte nje aspekt spiritual I perfshire.

“Gjithmone me ka pelqyer te udhetoj dhe te shoh e mesoj rreth kulturave dhe shteteve te tjera. Shikon kaq gjera te bukura ne shtete si Bolivia, Argjentina, Kili, Kina dhe vende te tilla qe nuk jane te lehta per te hyre. Kjo eshte nje nga gjerat qe dua te Rally. Me kujtohet se nje nga Rally-t e mia te para ishte ne Egjipt. Isha me gomat e prapme te Marc Coma ne duna, eshte gjithmone me e thjeshte te perdoresh nje pilot tjeter si reference dhe me kujtohet qe po shikoja anash dhe pamja ne horizont me rrenqethi. Nuk kam per ta harruar kurre dhe eshte ai lloj impakti qe vetem te qenurit pjese e Rallyt mund te ta japi. Ka shume ndikim te ty dhe e merr me vete gjithmone.”

Gara e radhes per #5 nuk ka per te ardhur shpejte.